1.Δεν εγκαταλείπω ποτέ το σκύλο μου αδέσποτο στο δρόμο.

   Το καλοκαίρι τον παίρνω μαζί μου ή βρίσκω άλλη λύση.

2.Δεν τον αφήνω να φεύγει μόνος του από τον κήπο.

   Ελέγχω πόρτες και περίφραξη. Τον βγάζω περίπατο με το λουρί.

3.    Του φοράω πάντα ταυτότητα

4.    Ποτέ δεν τον δένω με κοντή αλυσίδα.

5.    Δεν τον αφήνω μόνο ούτε δεμένο για πολλές ώρες, ούτε τον αφήνω συνέχεια στην ταράτσα ή στο μπαλκόνι

       Νιώθει ανία και μοναξιά. Χρειάζεται σωματική και πνευματική άσκηση.

6.    Τον περιορίζω τις ώρες της κοινής ησυχίας.

7.    Δεν τον αφήνω το καλοκαίρι στον ήλιο, ούτε σε κλειστό αυτοκίνητο.

       Παθαίνει θερμοπληξία.

8.    Του έχω πάντα μέρος (σπιτάκι) για να μένει, τροφή και νερό.

9.    Τον εκπαιδεύω για να είναι συνεργάσιμος.

10.  Φροντίζω την υγεία του και ακολουθώ τις συμβουλές του κτηνιάτρου μου. Δεν ξεχνώ τα εμβόλιά του.

11.  Μαζεύω τα περιττώματά του.

12.  Δεν τον αφήνω να ζευγαρώνει. Τον περιορίζω ή τον στειρώνω. Δεν χρειάζεται να προηγηθεί γέννα

          Από τα χιλιάδες κουτάβια που γεννιούνται μόνο το 5% θα βρεί καλό σπιτικό. Τα υπόλοιπα υποφέρουν ή πεθαίνουν αδέσποτα και αβοήθητα. 

Οι περιπτώσεις κατά τις οποίες γίνεται εφαρμογή των φυσικοθεραπευτικών μεθόδων στα ζώα περιλαμβάνουν ασθένειες των οστών (πχ δυσπλασία ισχίων και αγκώνα), εκφυλιστικές παθήσεις (πχ αρθρίτιδες), ασθένειες των νεύρων και παραλύσεις, ενδυνάμωση των μυών και μετεγχειρητική αποκατάσταση.
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή της θεραπείας είναι η μάλαξη, η κινησιοθεραπεία (παθητική και ενεργητική), η θερμο- και κρυο- θεραπεία, η υδρομάλαξη, η υδροκινησιοθεραπεία, η ηλεκτροθεραπεία και η κινητοποίηση των μαλακών μορίων και ιστών.
Στόχοι της φυσικοθεραπείας είναι η ελάττωση του πόνου, η ενδυνάμωση ή η χαλάρωση των μυών, η διατήρηση ή η ανάκτηση της κινητικότητας των αρθρώσεων, ο ερεθισμός των νεύρων, η βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της αντοχής του ζώου.
Μια συνεδρία περιλαμβάνει την αρχική αξιολόγηση του ασθενούς και έπειτα την διαμόρφωση του πλάνου θεραπείας το οποίο είναι ατομικό για τον κάθε ασθενή. Ο ιδιοκτήτης συμμετέχει στη θεραπεία, εκπαιδεύεται και με τη σωστή καθοδήγηση συμβάλλει στην αποκατάσταση του κατοικίδιου του.

Στέλλα Κεχαγιά
Πτυχιούχος φυσικοθεραπεύτρια-
ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
Μετεκπαίδευση στη φυσικοθεραπεία κατοικίδιων –
Πανεπιστήμιο Tennessee, ΗΠΑ

[email protected]

     Υπάρχουν δύο μύθοι που εξηγούν το λόγο που ο σκύλος αποτελεί εδώ και χιλιάδες χρόνια τον πιο πιστό σύντροφο του ανθρώπου. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι λίγα είναι τα ζώα για τα οποία έχουν πλαστεί μύθοι από τους αρχαίους Έλληνες. Ο πρώτος μύθος, μας λέει πως ο κύνας ήταν δημιούργημα του θεού Ήφαιστου. Για το λόγο αυτό, απολάμβανε μεγάλης εκτίμησης σε σημείο σχεδόν ισότητας με τους ανθρώπους, σε αντίθεση με τους αρχαίους Αιγυπτίους που είχαν μια πιο απόμακρη σχέση με τα ζώα (τα λάτρευαν μεν αλλά χωρίς να έχουν καθημερινή επαφή μαζί τους). Ο θεός Απόλλων εξημέρωσε το σκύλο και τον δώρισε στην αδερφή του θεά Άρτεμις, προκειμένου να τη συνοδεύει στο κυνήγι (κύναν άγω).
      Επίσης, ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι ο σκύλος είναι αποτέλεσμα αναπαραγωγής του Κέρβερου (του σκύλου που φυλούσε τον Άδη), την οποία επέτυχε ο Μολοσσός, ο εγγονός του Αχιλλέα. Για την ιστορία, τον Κέρβερο τον αιχμαλώτισε ο Ηρακλής και τον πήγε στον Ευρυσθέα, από τον οποίο τον έκλεψε ο Μολοσσός.
       Πέραν όμως, από τους μύθους, οι αρχαίοι Έλληνες ασχολήθηκαν με τα ζώα και στο επιστημονικό πεδίο. Ο πανεπιστήμονας και φιλόσοφος Αριστοτέλης, στο έργο του «περί ζώων ιστορία», κάνει μια λεπτομερή μελέτη γύρω από τα είδη και τη φύση των σκύλων δείχνοντας έτσι τη σημασία που έδιναν οι αρχαίοι στο ζώο αυτό. Συγκεκριμένα, κατατάσσει του Μολοττικούς κύνες και τους Ινδικούς κύνες στην κατηγορία βραχυκεφάλων κυνών. (Υπενθυμίζω εδώ ότι η λέξη Μολοσσός είναι η αρχαία ονομασία της Ηπείρου). Ακόμα και στην καθημερινή ζωή των μεγάλων ανδρών ο κύνας έπαιξε σημαντικό ρόλο. Ο Μέγας Αλέξανδρος ως μαθητής του Αριστοτέλη, ήταν κυνόφιλος. Όσο ήταν στην Πέλλα είχε μια θηλυκή σκυλίτσα (Μολοττικός κύων) και αργότερα στην Περσία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του κατά του Πέρση Δαρείου, αγόρασε έναν αρσενικό σκύλο (Ινδικός κύων) και μάλιστα έναντι αδρής αμοιβής, ονόματι Περίττα. Αργότερα, έδωσε το όνομά του σε μια πόλη που ίδρυσε εκεί.
     Άλλα δύο στοιχεία δείχνουν την όμορφη σχέση των αρχαίων Ελλήνων με τους σκύλους. Πριν από χρόνια, ανακαλύφθηκε στη νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας στην Ελεύθερνα της Κρήτης ένα μεγάλο πιθάρι μέσα στο οποίο βρισκόταν ένας σκελετός, πιθανότατα ενός 15χρονου και έξω ακριβώς από το πιθάρι ένας σκελετός σκύλου. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο σκύλος θα πέθανε από τη λύπη του, καθώς δε μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον 15χρονο. Το στόμιο του πιθαριού ήταν γερμένο προς τον βράχο και δεν υπήρχε πρόσβαση. Οι σκελετοί χρονολογούνται μεταξύ 900 και 680 π.Χ.
Τέλος, στην Οδύσσεια (ραψωδία ρ΄300-309), ο Όμηρος περιγράφει το γνωστό και συγκινητικό περιστατικό του θανάτου του σκύλου του Οδυσσέα (ονόματι Άργος) τη στιγμή που αναγνωρίζει τον αφέντη του ντυμένο ζητιάνο, που γύρισε μετά από 10 έτη απουσίας.

    Σχέση μοναδική. Συντροφικότητα που προκαλεί συγκίνηση. Ένα άλογο ον, ο κατάκοιτος σκύλος Άργος, παρ’ όλα τα χρόνια απουσίας του αφέντη του, μπόρεσε να τον αναγνωρίσει αφήνοντας σε εμάς, όπως και στον Οδυσσέα το δάκρυ να κυλήσει και να αγγίξει την καρδιά μας. Αβίαστα ερωτήματα έρχονται στο νου μας: Τι δέσιμο είχαν ο αφέντης με το σκύλο του, κάνοντας τον πολυταξιδεμένο και σκληρό από τις κακουχίες Οδυσσέα να δακρύσει; Τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει ένα άλογο ον να δεθεί συγκινησιακά με ένα λογικό; Μήπως η επικοινωνία αυτή δηλώνει την ύπαρξη της ψυχής; Μήπως, ως άνθρωποι πρέπει να δώσουμε μεγάλη βαρύτητα στη ψυχή μας και στην επικοινωνία με τη φύση, στην οποία άλλως τε είμαστε συγκάτοικοι με τα άλλα ζώα;
     Οι αρχαίοι Έλληνες αντιλήφθηκαν από πολύ νωρίς τη διαφορετική σχέση που έχει ο σκύλος με τον άνθρωπο. Σχέση φιλική, σχέση συνεργασίας. Σχέση πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνης, όπως επίσης και φιλοσοφικής συντροφιάς. Πριν από τον μεγάλο φιλόσοφο Σωκράτη, που άλλαξε τα δεδομένα της σκέψης πάνω σε βαθειά και αιώνια προβλήματα τη ανθρωπότητας, υπήρχαν οι λεγόμενοι κυνικοί φιλόσοφοι. Αυτοί, γύριζαν στους δρόμους των πόλεων και μιμούνταν τη ζωή των σκύλων. Ζούσαν σε πιθάρια ή σε βράχους προκειμένου να ταπεινωθούν και να φιλοσοφήσουν. Άλλως τε, μη ξεχνάμε την εικόνα που μας έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό με τον μεγάλο αρχαίο φιλόσοφο Διογένη να περιφέρεται μέρα μεσημέρι στους δρόμους της Αθήνας κρατώντας φανάρι και έχοντας συντροφιά έναν σκύλο, αναζητώντας άνθρωπο, όπως έλεγε, υπονοώντας την ποιοτική έννοια της λέξης.
      Ο σκύλος λοιπόν, τιμήθηκε από όλους τους Έλληνες της αρχαίας εποχής, τοποθετώντας τον ακόμα και στο σύμπαν (αστερισμός του κυνός), εκφράζοντας έτσι την υπέρτατη αγάπη τους για το ζώο. Το γεγονός αυτό αν μη τι άλλο, δείχνει ότι ο σκύλος αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας της ζωής τους. Η καθημερινότητα δεν άλλαξε στο πέρασμα των αιώνων και ο σκύλος παραμένει γύρω μας, δίπλα μας. Είναι ανάγκη να δούμε μέσα από την παρουσία του τη σταθερή κοινωνική σχέση του με τον άνθρωπο, καταδικάζοντας και αποτρέποντας την κακοποίησή τους από μερίδα συνανθρώπων μας. Εξ’ άλλου, όσοι δεν το γνωρίζουν, ως και ο Μέγας Αλέξανδρος, που ενδιαφερόταν για μεγάλα και σημαντικά πράγματα, θέσπισε νόμο για την προστασία των ζώων. Κοιτάζοντας λοιπόν, στα μάτια ενός ποιμενικού ελληνικού Μολοττικού σκύλου (Hellenic Epir Molossus), μπορούμε να τρέξουμε πίσω στο χρόνο και να αισθανθούμε τη συντροφιά, όχι απλά ενός κύνα αλλά ενός αρχαίου «Έλληνα» φίλου και προστάτη της ζωής μας.


Ορφεύς

“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”
www.ell-an.tk

Αναρτήθηκε από τη

Βικτωρία Τέλλογλου

Θετική Εκπαιδεύτρια Σκύλλων

www.dogtails.gr

Είναι τo ίδιο? Δυστυχώς όχι. Αφεντικό είναι κάθε ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης, η οποία μπορεί και να φαλιρίσει εξαιτίας του, άρα δεν αποφασίζει πάντα το σωστό, αλλά έχει απλώς την δικαιοδοσία να αποφασίζει. Ηγέτης από την άλλη μεριά, θεωρείται αυτός που εμπνέει τον κόσμο, να δράσει για ένα κοινό υπέροχο σκοπό και να τον ακολουθήσει, κι ας μην έχει την δικαιοδοσία να αποφασίζει και συνήθως τα καταφέρνει. Αν δεν τα καταφέρει ο ίδιος, τα καταφέρνουν εκείνοι που τον ακολούθησαν, όταν πια εκείνος έχει φύγει, και δεν τον ξεχνάνε ποτέ(πχ: Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ) !!! Η διαφορά λοιπόν είναι τεράστια! Δεν νομίζω να τρέφετε όλοι τέτοιου είδους συναισθήματα για το αφεντικό σας!!! Οι περισσότεροι απλώς φοβάστε να αντιμιλήσετε και φυσικά δεν τρελαίνεστε από την χαρά σας που τον ακολουθείτε! Αν βρίσκατε κάποιο καλύτερο αφεντικό, πιθανώς να εγκαταλείπατε το τωρινό σας, το οποίο έχετε βαρεθεί να βρίζετε, πίσω από την πλάτη του και περιμένετε πότε θα φύγει για να χαλαρώσετε και να σταματήσετε να δουλεύετε.
Αν όμως το αφεντικό σας έχει χαρακτηριστικά ηγέτη, τότε δουλεύετε χωρίς να είναι εκεί αυτός και σε κάθε δυσκολία τρέχετε να τον συμβουλευτείτε, όπως θα κάνατε με ένα μέντορα, ή ένα δάσκαλο που σέβεστε και ακολουθείτε τις διδαχές του! Καταλήγουμε λοιπόν στο παρακάτω:

ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΦΕΝΤΙΚΟ» – ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ

Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για τα σκυλιά! Τον ηγέτη τον σέβονται, ενώ το αφεντικό, που προσομοιάζει με δικτάτορα, το φοβούνται! Ο σεβασμός κερδίζεται, ενώ ο φόβος καλλιεργείται! Σκεφτείτε το! Και στις δύο περιπτώσεις, τα σκυλιά σας θα εκτελούν τις εντολές σας. Η διαφορά έγκειται στο γιατί εκτελούν και τι συνεπάγεται αυτό για τον κηδεμόνα τους και την σχέση τους μαζί του, καθώς και για την ψυχολογία τους, η οποία επηρεάζει και την ασφάλεια του περίγυρου τους.
Όταν το σκυλί εκτελεί επειδή φοβάται (τον πνίχτη, ή τις φωνές κτλ), τότε οι εντολές θα του φαίνονται αγγαρεία και στην πρώτη ευκαιρία θα θέλει να σταματήσει να εκτελεί. Επίσης, η σχέση του με τον κηδεμόνα θα είναι αυτή που έχει ο υπάλληλος με το αφεντικό του. Δεν νομίζω ότι αρέσει συνειδητά σε κάποιον να είναι το αφεντικό που το βρίζουν πίσω από την πλάτη του και χλευάζουν τις αποφάσεις του. Επίσης, δεν πιστεύω ότι συνειδητά θα ήθελε κάποιος να δημιουργήσει τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργεί η καταπίεση στους ανθρώπους, και στο σκύλο του, γιατί το ζώο, δαγκώνει κιόλας, καταστρέφει από το άγχος, φεύγει, κτλ
Η ηγεσία είναι το σημαντικότερο πράγμα στις επιχειρήσεις. Σύμφωνα με την αρχή του Pareto, για το 80% των προβλημάτων μίας επιχείρησης, ευθύνεται το 20% των ανθρώπων της, δηλαδή τα ανώτατα στελέχη της και αυτό είναι απόλυτα λογικό, αν αναλογιστούμε ότι αυτοί παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Αντίστοιχα, για το 80% των προβλημάτων των σκύλων φταίει το «αφεντικό» τους. Ποιος λοιπόν πρέπει να εκπαιδευτεί περισσότερο?? Ο σκύλος ή εμείς???
Η κλασσική εκπαίδευση σκύλων (με την χρήση διάφορων καλυμμένων μορφών βίας) καλλιεργεί το φόβο του σκύλου για επιβίωση, για να σας κάνει το αφεντικό του σκύλου, χωρίς να εκπαιδεύει σχεδόν καθόλου εσάς, για το πώς να συμπεριφέρεστε καθημερινά στο σκύλο σας! Εστιάζεται στο να εκτελεί ο σκύλος τα βασικά, λόγω φόβου.
Η θετική εκπαίδευση σκύλων εστιάζεται στο πως εσείς πρέπει να συμπεριφέρεστε στο σκύλο, ώστε να σας βοηθήσει να κερδίσετε το σεβασμό και την εμπιστοσύνη του σκύλου, για να γίνετε ο ηγέτης του, που θα θέλει με λατρεία να ακολουθεί και θα το χαίρεται, εκτελώντας μέχρι και τα πιο τρελά τρυκ!

Εξαρτάται καθαρά από εσάς να διαλέξετε ποια φιλοσοφία από τις δύο θα ακολουθήσετε:
Αφεντικό ή Ηγέτης ?

Ξεκινήστε την Θετική εκπαίδευση σκύλων και ανακαλύψτε πώς να κερδίσετε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό του σκύλου σας, ώστε να είστε ο ηγέτης του. Δεν βαρεθήκατε τα…. «αφεντικά»??

Στο πανεπιστήμιο της Cordoba Ισπανίας έγινε έρευνα για τα αίτια της επιθετικότητας των σκύλων, που περιλάμβανε και τις ράτσες που θεωρούνται επιθετικές, όπως τα Ροτβαιλερ και τα Πιτ Μπουλ και κατέληξε στο συμπέρασμα οτι ο κύριος λόγος για την επιθετικότητα των σκύλων είναι η συμπεριφορά του ιδιοκτήτη προς το σκύλο και όχι η ράτσα του σκύλου. Συγκεκριμένα παρατηρήθηκε εκδήλωση επιθετικότητας από τα σκυλιά, στις παρακάτω περιπτώσεις:

• Εκπαίδευση σκύλου από εκπαιδευτή με απουσία ή μη συμμετοχή του ιδιοκτήτη
• Μη εκπαίδευση σε βασική υπακοή
• Σκυλιά μόνα τους για πολλές ώρες, ή με λίγες βόλτες
• Αρχάριος ιδιοκτήτης
• Υπερβολική προσοχή (παραχαϊδεμένος, λαϊκά)
• Απουσία τιμωρίας, όταν απαιτείται
• Σκυλί που αγοράστηκε ως δώρο
• Σκυλί που αγοράστηκε για φύλακας
• Σκυλί που αγοράστηκε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη
• Στείρωση Θηλυκών Σκύλων
• Συνεχής ύπαρξη φαγητού στο μπολ του σκύλου

Μελετηθήκαν συνολικά 711 σκυλιά(354 αρσενικά και 357 θηλυκά) από τα οποία τα 594 ήταν καθαρόαιμα και τα 117 ημίαιμα, όλα μεγαλύτερα του ενός έτους. Μερικές από τις ράτσες που χρησιμοποιήθηκαν στην μελέτη ήταν: Μπούλ Τεριε, Πιτ μπουλ, Μπόξερ, Ροτβαιλερ, Ντομπερμαν, Δαλματίας, Σέττερ Ιρλανδίας, Γκολντεν Ρετριεβερ, Λαμπραντορ Ρετριεβερ, Μινιατουρα Πουντλ, Τσιουάουα, και Γαλλικό Μπουλντοκ.
Οι παράγοντες κληρονομικότητας που επηρεάζουν την επιθετικότητα των σκύλων, ελάχιστα όμως σε σύγκριση με την συμπεριφορά των ιδιοκτητών, σύμφωνα με την έρευνα είναι οι παρακάτω:

• Η ράτσα
• Το αρσενικό φύλο
• Το μικρό μέγεθος
• Η Ηλικία μεταξύ 5 και 7 χρονών

Από τα παραπάνω εξαιρείται η σπάνια περίπτωση σοβαρού προβλήματος υγείας, που οδηγεί σε επιθετικότητα και είναι γνωστό ότι υπάρχει ως πιθανότητα ασχέτως ράτσας.
Ο συγκεκριμένος ερευνητής προτείνει ως λύση, για την πρόληψη και θεραπεία της επιθετικότητας, το ξεκαθάρισμα των ρόλων και την άσκηση αποτελεσματικής ηγεσίας, χωρίς όμως να διευκρινίζεται η μέθοδος με την οποία θα γίνει αυτό.

Με αυτό ασχολείται μια άλλη έρευνα, που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στην Αμερική. Ο σκοπός της έρευνας ήταν να ανακαλύψει τα αποτελέσματα της χρήσης επιθετικών μεθόδων επίδειξης κυριαρχίας, στην συμπεριφορά επιθετικών σκύλων και να διερευνήσει τα επίπεδα ασφάλειας αυτών που τις χρησιμοποιούν.
Το συμπέρασμα της έρευνας αυτής είναι ότι στα επιθετικά σκυλιά οι μέθοδοι εκπαίδευσης που περιλαμβάνουν ευθεία αντιπαράθεση με τον σκύλο και χρήση επιθετικών κινήσεων για επίδειξη κυριαρχίας ή διόρθωση, δεν βελτιώνουν την κατάσταση και προκαλούν έντονα επιθετικές αντιδράσεις τουλάχιστον στο 25% αυτών. Συγκεκριμένα, η έρευνα έγινε σε 140 ιδιοκτήτες επιθετικών σκύλων (41 ράτσες). Η πλειοψηφία των σκυλιών αυτών ήταν στειρωμένα, μόνο το 4% των αρσενικών και το 4% των θηλυκών δεν ήταν στειρωμένα. Αρχικά οι ιδιοκτήτες ρωτήθηκαν για τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και υπολογίστηκε το ποσοστό των σκύλων που δηλώθηκε ότι αντιδρούν επιθετικά σε αυτές.

• χτυπάμε ή κλωτσάμε τον σκύλο για την ανεπιθύμητη συμπεριφορά που επέδειξε (43% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• γρυλίζουμε στον σκύλο (41% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• προσπαθούμε να πάρουμε με την βία ένα αντικείμενο από το στόμα του (39% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• πιέζουμε τον σκύλο να καθίσει ανάσκελα ( 31% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• κοιτάζουμε επίμονα στα μάτια τον σκύλο (30% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• πιέζουμε τον σκύλο να μείνει ξαπλωμένος στο πλάι (29% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• πιάνουμε τον σκύλο από την μουσούδα/λαιμό και τον ταρακουνάμε/τινάζουμε (26% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• τον τιμωρούμε με νεροπίστολο (20% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• χρησιμοποιούμε πνίχτη (15%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• φωνάζουμε δυνατά «όχι» (15% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• τον πιέζουμε να εκτεθεί σε ερέθισμα που φοβάται(πολύ κόσμο, αυτοκίνητα, κτλ) (12% των σκύλων αντιδρά επιθετικά)

Η επικεφαλής της έρευνας Meghan E. Herron κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι παραπάνω μέθοδοι προκαλούν φόβο στο σκύλο και αυξάνουν τις πιθανότητες να επιτεθεί ο σκύλος , όχι μόνο στους ιδιοκτήτες του, που επιδεικνύουν αυτή την συμπεριφορά, αλλά και σε άλλους ανθρώπους. Διαβάζοντας αυτή την έρευνα βλέπουμε πως οι σκύλοι που μεγάλωσαν με επιθετικές μεθόδους εκπαίδευσης, έγιναν επιθετικοί. Οι επιθετικοί ιδιοκτήτες έχουν επιθετικούς σκύλους, τονίζει η έρευνα. Όταν στους ίδιους αυτούς επιθετικούς σκύλους χρησιμοποιήθηκαν θετικές μέθοδοι εκπαίδευσης, το ποσοστό επιθετικής αντίδρασης ήταν πολύ μικρό, όπως φαίνεται και παρακάτω και συγκεκριμένα η εκπαίδευση με κλίκερ είχε μηδέν επιθετικές αντιδράσεις:

• Εκπαίδευση με κλίκερ (0%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Ανταμείβουμε τον σκύλο, όταν μας κοιτάζει στα μάτια (0%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Αύξηση χρόνου άσκησης/βόλτας/ενασχόλησης (0%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Ζητάμε από το σκύλο να καθίσει για κάθε πράγμα που θέλει (2%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)
• Χρησιμοποίηση φαγητού για ανταλλαγή (6%των σκύλων αντιδρά επιθετικά)

Συμπερασματικά λοιπόν, και σύμφωνα με τις παραπάνω έρευνες, η συμπεριφορά μας απέναντι στο σκύλο ευθύνεται πολύ περισσότερο από την κληρονομικότητα για την επιθετικότητα των σκύλων, που χαρακτηρίζουμε ως επικίνδυνους. Με επιθετικές μεθόδους αντιμετώπισης το πρόβλημα της επιθετικότητας δεν λύνεται, αντίθετα προκαλείται και τουλάχιστον στο 25% των περιπτώσεων κινδυνεύουμε πολύ σοβαρά να υποστούμε επίθεση, επιδεινώνοντας ταυτόχρονα το πρόβλημα. Αντίθετα, η εκπαίδευση με κλίκερ δεν προκαλεί επιθετικότητα, και ακόμη και τα επιθετικά σκυλιά δεν αντιδρούν επιθετικά σε αυτή.

Αναρωτιέμαι μήπως τελικά, οι ράτσες που είναι χαρακτηρισμένες ως επικίνδυνες, είναι οι ράτσες που απλά έχουν ισχυρά ένστικτα φύλαξης, κυνηγιού κτλ, και μεγάλο όγκο ή δύναμη. Ίσως οι άνθρωποι να φοβήθηκαν τα χαρακτηριστικά αυτά και για να μπορέσουν να τα ελέγξουν θεώρησαν ότι θα πρέπει να περάσουν πρώτοι στην επίθεση (το λεγόμενο: να τους σπάσουν τον τσαμπουκά) και έτσι έβγαλαν στην επιφάνεια τις επιθετικές αντιδράσεις, που θα είχε κάθε δυνατός σκύλος ύστερα από τόση πίεση και επίθεση, καταφέρνοντας τελικά απλά και μόνο να επιβεβαιώσουν τους φόβους τους!
Μήπως τελικά, όπως ακριβώς διαμορφώνουμε την πραγματικότητα μας, σύμφωνα με τα πιστεύω μας, κάπως έτσι καταφέραμε να διαμορφώσουμε και τις «επικίνδυνες» ράτσες σκύλων, σύμφωνα με τα πιστεύω μας, προκαλώντας εμείς οι ίδιοι τα γεγονότα, όπως ακριβώς προβλέπει και η θεωρία της αυτό-εκπληρούμενης προφητείας των ψυχολόγων?
Οι παραπάνω έρευνες πάντως, υποστηρίζουν πως πιθανότατα κάτι τέτοιο συνέβη και οτι τελικά δεν υπάρχουν επικίνδυνες ράτσες, αλλά επικίνδυνη εκπαίδευση και πιστεύω πως έχουν δίκιο.
Ο Francis Battista λέει πως οι ράτσες των σκύλων είναι σαν τις μάρκες των αυτοκινήτων. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές μάρκες, αλλά πάντα τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει ο ..Οδηγός! Και συμφωνώ μαζί του: δεν υπάρχουν επικίνδυνα αυτοκίνητα, αλλά επικίνδυνοι οδηγοί. Υπάρχουν γρήγορα και δυνατά αυτοκίνητα, όχι όμως επικίνδυνα! Εμείς τα κάνουμε επικίνδυνα.
Αν κάποιος για παράδειγμα, προσπαθήσει να «οδηγήσει» τον σκύλο ενός θετικού εκπαιδευτή με πνίχτη, ή τον βάλει με το ζόρι κάτω ανάσκελα, ή τον τινάξει από το λαιμό, είστε σίγουροι(?) ότι ο θετικά εκπαιδευμένος, μη επιθετικός σκύλος, δεν θα αντεπιτεθεί, για να αμυνθεί ή ότι δεν θα γυρίσει να τον δαγκώσει, ιδιαίτερα αν έχει δυναμικό χαρακτήρα?
Ο Dr. Frank McMillan μαζεύει επιθετικά πιτ μπουλ, που προορίζονται για ευθανασία και εφαρμόζει ένα ειδικό θετικό πρόγραμμα που σχεδίασε, με αποτέλεσμα σε μερικά από αυτά να εξαλείφεται η επιθετικότητα και τελικά να δίνονται για υιοθεσία! Τι έφταιξε λοιπόν σε αυτά τα καημένα πιτ μπουλ, η ράτσα τους ή ο… «οδηγός» τους?

Επικίνδυνες ράτσες ή επικίνδυνη εκπαίδευση λοιπόν?

Κανδρή Εύη
Θετική Εκπαίδευτρια Σκύλων

www.positivelife.gr

[email protected]

Αντίθετα με το τι πιστεύεται από πολλούς , τα επιθετικά σκυλιά ΔΕΝ προσπαθούν να επιβάλλουν τη κυριαρχία τους στα άλλα σκυλιά ή και στους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε από τους ερευνητές του University of Bristol’s Department of Clinical Veterinary Sciences in the Journal of Veterinary Behavior: Clinical Applications and Research.

Οι ερευνητές , για έξι μήνες, μελέτησαν σκυλιά που είχαν ευχέρεια ελεύθερης επικοινωνίας μεταξύ τους , στο χώρο ενός κέντρου υιοθεσίας. Επίσης επεξεργάστηκαν πληροφορίες και από “ελεύθερα” σκυλιά, πριν καταλήξουν ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις των σκύλων μαθαίνονται και δυναμώνουν μέσα από τις εμπειρίες τους παρά από μια επιθυμία να επιβάλλουν την “κυριαρχία” τους το ένα στο άλλο.

Η έρευνα δείχνει ότι τα σκυλιά δεν παρακινούνται από να κρατήσουν τη θέση τους στην όποια ιεραρχία αγέλης (ομάδας), όπως πολλοί γνωστοί εκπαιδευτές νομίζουν.

Οι εκπαιδευτικές τεχνικές που σκοπεύουν στη “μείωση της κυριαρχικότητας” ενός σκύλου είναι εντελώς άχρηστες έως πολύ επικίνδυνες και το πιθανότερο είναι να κάνουν τα πράγματα χειρότερα.

Το να συμβουλεύουμε τους “ιδιοκτήτες” να τρώνε πριν από τα σκυλιά τους ή να περνούν πρώτοι μέσα από τις πόρτες δεν θα αλλάξει σε τίποτα τη σχέση τους με τα σκυλιά τους. Το μόνο που τους διδάσκει είναι τι να περιμένουν σε αυτές τις συγκεκριμένες περιπτώσεις -δηλαδή απλώς ότι ο “ιδιοκτήτης περνάει πρώτος την πόρτα. Ακόμη χειρότερα τεχνικές όπως το να “καρφώνουμε” το σκυλί μας στο πάτωμα, το να του σφίγγουμε τη μουσούδα, ή να χρησιμοποιούμε δυνατούς ήχους εκφοβιστικά(π.χ.κόρνες αυτοκινήτων ή συναγερμούς ) φοβίζουν τα σκυλιά πιο πολύ και πιθανόν να αυξήσει την επιθετικότητα τους ακόμη και προς τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους.

H καθηγήτρια κ. Ραχήλ Κέισι , λέκτωρας στη Συμπεριφορά και Ευημερία Μικρών Ζώων του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ είπε επί λέξη: Το “αυθαίρετο συμπέρασμα” κάποιων , ότι κάθε σκυλί παρακινείται από κάποια εσωτερική επιθυμία να ελέγξει και να επιβληθεί στα άλλα σκυλιά ή και τους ανθρώπους είναι ειλικρινά γελοίο. Υποβαθμίζει πλήρως τις σύνθετες επικοινωνιακές και μαθησιακές ικανότητες των σκύλων. Κάτι που οδηγεί στη χρήση εξαναγκαστικών τεχνικών εκπαίδευσης “(όπως η χρήση πνίχτη, ηλεκτρικών κολάρων, αναποδογύρισμα του σκύλου κ.λ.π.), τεχνικές που στηρίζονται στη θεωρεία της “κυριαρχίας” των λύκων,που την έχουν παρερμηνεύσει και εσφαλμένα τη χρησιμοποιούν και που η χρήση της βλάπτει και προκαλεί προβλήματα στα σκυλιά.”

Στις κλινικές αναφορές μας συχνά βλέπουμε σκυλιά που έχουν μάθει να δείχνουν επιθετικότητα για να αποφύγουν την επερχόμενη τιμωρία. Οι ιδιοκτήτες συχνά εκπλήσσονται όταν τους λέμε ότι τα σκυλιά τους τους φοβούνται και δείχνουν επιθετικότητα εξαιτίας των τεχνικών που χρησιμοποιούν- αλλά όπως καταλαβαίνετε δεν είναι δικό τους λάθος όταν έτσι τους έχουν συμβουλέψει ή βλέπουν στη τηλεόραση κάποιους διάσημους μεν αλλά χωρίς επαρκή γνώση εκπαιδευτές .

Στο Ταμείο Ευημερίας Σκύλων, που είναι το μεγαλύτερο στην Αγγλία, οι υπάλληλοι βλέπουν συχνά τα αποτελέσματα της λανθασμένης εκπαίδευσης. Ο επικεφαλής Κτηνίατρος Κρις Λώρενς, πρόσθεσε: “Όταν τα σκυλιά έρχονται σε εμάς, μας είναι πολύ εύκολο να εντοπίσουμε ποια έχουν υποστεί τις προαναφερθείσες τεχνικές “Μείωσης Κυριαρχικότητας” που δυστυχώς είναι τόσο δημοφιλείς από κάποιους τηλεοπτικούς εκπαιδευτές. Τα σκυλιά είναι τόσο τρομαγμένα που μπορεί να οδηγηθούν στην εκδήλωση επιθετικότητας προς τους ανθρώπους”. “Δυστυχώς πολλές από τις τεχνικές που προτείνονται για να δείξουν στο σκυλί ότι ο ιδιοκτήτης του είναι “ο αρχηγός της αγέλης” είναι επικίνδυνες και αναποτελεσματικές; δεν θα έχετε ένα σκυλί με καλύτερη συμπεριφορά, αλλά θα καταλήξετε με ένα σκυλί τόσο φοβισμένο και με τόσο καταπιεσμένες τις φυσιολογικές του συμπεριφορές που δεν θα κάνει τίποτα ή που θα είναι επικίνδυνο να είστε κοντά του”.

Sciencedaily(Μάιος 25, 2009)

Γιάννης Αραχωβίτης
Επαγγελματίας Θετικός Εκπαιδευτής Σκύλων

Τηλ. 210- 60 29 053 & 6945 95 45 64
www.StarDogs.gr [email protected]

Ο ψυχολόγος Στάνλεϊ Κόρεν, καθηγητής του καναδικού πανεπιστημίου της British Columbia στο Βανκούβερ, συγγραφέας πολλών δημοφιλών βιβλίων για τα σκυλιά και τη συμπεριφορά τους, σε ομιλία του με τίτλο “Πώς σκέφτονται τα σκυλιά”, ανέφερε ότι μπορούν να λύνουν πολύπλοκα προβλήματα και είναι πιο κοντά στους ανθρώπους και τους πιθήκους από ό,τι θεωρείτο μέχρι τώρα. “Οι εντυπωσιακές αναλαμπές εξυπνάδας και δημιουργικότητας που έχουν, μας θυμίζουν ότι μπορεί να μην είναι Αϊνστάιν, όμως είναι σίγουρα κοντύτερα στους ανθρώπους από ό,τι νομίζαμε”, τόνισε.

Σύμφωνα με τις έρευνες του Κόρεν και άλλων ερευνητών, η εξυπνάδα των σκυλιών διαφέρει ανάλογα με τη ράτσα τους, αλλά και την ανατροφή τους. Η νοημοσύνη τους μπορεί να διακριθεί σε τρεις μορφές: ενστικτώδης (αυτό που το σκυλί είναι γεννημένο για να κάνει), προσαρμοστική (πόσο καλά μαθαίνει μόνο του από το περιβάλλον του να λύνει προβλήματα) και επίκτητη (το ισοδύναμο της σχολικής μάθησης, που αφορά κυρίως τη σχέση του με το αφεντικό του).

Τα πειράματα δείχνουν ότι η ράτσα των κόλεϊ είναι η πιο έξυπνη από όλες και ακολουθούν, κατά σειρά, τα κανίς, οι γερμανικοί ποιμενικοί, τα ρητρήβερ, τα ντόπερμαν κ.α. Στον…πάτο της σκυλίσιας νοημοσύνης βρίσκονται τα κυνηγόσκυλα, μαζί με τα μπουλντόγκ και τα μπιγκλ.

Γενικά οι εξελικτικά παλαιότερες ράτσες τα πάνε χειρότερα στην εξυπνάδα σε σχέση με τις νεότερες. Οι παλαιότερες ράτσες συνήθως υπερτερούν στην ενστικτώδη νοημοσύνη, αλλά οι νεότερες είναι πολύ καλύτερες στην -ακόμα πιο σημαντική- επίκτητη νοημοσύνη. Τα εξελικτικά νεότερα σκυλιά είναι γενικά πιο φιλικά και συνεργάσιμα, γι’ αυτό συνήθως είναι και πιο δημοφιλή. Από την άλλη, όχι και τόσο έξυπνα σκυλιά, όπως το μπιγκλ, βρίσκονται πολύ ψηλά στις προτιμήσεις των ανθρώπων, επειδή είναι πολύ κοινωνικό και γλυκό, με τον ίδιο τρόπο, σχολίασε ο Κόρεν, που “μερικές φορές οι άνθρωποι προτιμούν μια χαζή ξανθιά”!

Το μέσο σκυλί (αν συμπεριληφθούν όλες οι ράτσες) μπορεί να μάθει 165 λέξεις, σήματα και χειρονομίες (όσο ένα παιδί δύο ετών), ενώ οι “σούπερ-σκύλοι”, που έχουν την κορυφαία νοημοσύνη, μαθαίνουν μέχρι και 250 λέξεις (όσο ένα παιδί δυόμιση ετών).

Συγκριτικά με τις “γλωσσικές” ικανότητές τους, τα σκυλιά είναι ακόμα καλύτερα στα… μαθηματικά. Μπορούν να μετρήσουν μέχρι το τέσσερα ή το πέντε και έχουν μια βασική κατανόηση της αριθμητικής (στο ίδιο επίπεδο με ένα παιδί τριών – τεσσάρων ετών), καθώς είναι ικανά να αντιληφθούν λάθη σε απλούς υπολογισμούς, όπως π.χ. ότι ένα κι ένα κάνει τρία.

Ακόμα τα σκυλιά μπορούν να λύσουν προβλήματα στον χώρο, όπως, για παράδειγμα, να μάθουν πού βρίσκονται πράγματα αξίας (π.χ. το φαγητό τους), να ανακαλύψουν καλύτερες και ταχύτερες διαδρομές, να χειριστούν απλούς μηχανισμούς (όπως μάνταλα πόρτας και απλές μηχανές) ή να καταλάβουν απλές συμβολικές έννοιες (συνήθως ακούγοντας τους ανθρώπους να μιλάνε και παρακολουθώντας τις κινήσεις τους).

Στην κοινωνική συμπεριφορά, τα σκυλιά τα πάνε ακόμα καλύτερα, ευρισκόμενα κατ’ αναλογία σχεδόν στο επίπεδο ενός εφήβου ανθρώπου. Για παράδειγμα, όταν παίζουν, είναι ικανά να εξαπατήσουν σκόπιμα άλλα σκυλιά ή τους ανθρώπους, ιδίως όταν πρόκειται να πάρουν ως ανταμοιβή κάποια τροφή. Κατά τον Κόρεν, είναι σχεδόν τόσο καλά στο να εξαπατούν τους ανθρώπους, όσο και οι άνθρωποι στο να εξαπατούν τα σκυλιά!

Ακόμα τα σκυλιά δείχνουν ορισμένα βασικά συναισθήματα, όπως η χαρά, ο θυμός και η αηδία, όχι όμως πιο πολύπλοκα συναισθήματα, όπως η ενοχή (αυτό που κάποτε οι άνθρωποι θεωρούσαν ως σκυλίσια ενοχή, βρέθηκε τελικά ότι είναι φόβος).

Αθήνα, Greece 11/08/2009 10:03 (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Αναρτήθηκε από

Γιάννης Αραχωβίτης
Επαγγελματίας Θετικός Εκπαιδευτής Σκύλων

Τηλ. 210- 60 29 053 & 6945 95 45 64
www.StarDogs.gr [email protected]

 Αυτό το χρονικό διάστημα είναι γνωστό ως περίοδος κοινωνικοποίησης. Σε αυτή την περίοδο θα πρέπει να εκθέσετε το κουτάβι σε:

1. Όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικές καταστάσεις. Θα γίνουν οι πρώτες επαφές με τον κτηνίατρο, τον groomer, το αυτοκίνητο, την πανσιόν σκύλων, κ.α.

2. Ανθρώπους: Παιδιά, ηλικιωμένους, ξανθούς, κοκκινομάλληδες, μελαχρινούς, με καμπούρα, με μαντίλι, με μπαστούνι, παπάδες (το ράσο πολλές φορές ξενίζει), λευκούς, μαύρους κ.ο.κ

3. Σκύλους: Μικρούς, μεγάλους, κουτάβια, γέρους, όλα τα χρώματα, όλες οι ράτσες, όλες οι ηλικίες

4. Άλλα ζώα με τα οποία θα πρέπει να συμβιώσει

5. Ερεθίσματα: Ηλεκτρική σκούπα, κατσαρόλες, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, σειρήνες, κεραυνούς, τον ταχυδρόμο, το delivery, τη βροχή, το ανθρώπινο άγγιγμα, καροτσάκια και πολλά άλλα…

6. Προκλήσεις: Να ανέβει-κατέβει σκαλιά, να πηδήξει πάνω από αντικείμενα, να περάσει κάτω από μια καρέκλα, παίξτε κρυφτό κ.α.

Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να γίνεται με τρόπο ασφαλή και οι εμπειρίες να είναι ευχάριστες-θετικές. Έτσι μαθαίνουμε στο σκυλάκι μας να ανταπεξέρχεται με άνεση (χωρίς στρες) στο καινούργιο.

 Υπερδιέγερση, άγχος, υπερδραστηριότητα είναι αντιδράσεις που δείχνουν ένα σκυλί όχι σωστά ή φτωχά κοινωνικοποιημένο. Ημιτελής ή λάθος κοινωνικοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στο χαρακτήρα του σκύλου, όπως φοβίες, επιφυλακτικότητα ή/και επιθετικότητα. Σωστή κοινωνικοποίηση μας δίνει ένα ευπροσάρμοστο, ισορροπημένο και ασφαλές σκυλί.

 Αν και η κρίσιμη περίοδος είναι αυτή που αναφέρεται παραπάνω, θα πρέπει να διατηρούμε την κοινωνικοποίηση καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του σκύλου. Η συχνή επαφή με διάφορα ερεθίσματα θα δώσει την ικανότητα στο σκυλάκι μας να παραμένει ισορροπημένο, σε όλες τις καταστάσεις που θα συναντήσει στη ζωή του.

Η κοινωνικοποίηση και η εκπαίδευση από την πρώτη μέρα του σκύλου στο σπίτι είναι τα δύο πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να προσφέρετε στο σκύλο σας. Μπορεί να καταβάλετε τους πρώτους μήνες χρόνο, κόπο και χρήμα, αλλά αποκτάτε για τα επόμενα 10-15 χρόνια έναν πιστό,υπάκουο και ισορροπημένο σύντροφο.

Νίκου Αλεξάνδρα

Επαγγελματίας Θετική Εκπαιδεύτρια Σκύλων

Ο λόγος είναι ότι όταν οι άνθρωποι παίζουν με τον αγαπημένο τους σκύλο, αυτό που συμβαίνει στο σώμα τους, χωρίς να το συνειδητοποιούν, είναι ότι αυξάνεται αισθητά (μέχρι και 20%) η ποσότητα της ορμόνης ωκυτοκίνης, που συνδέεται με το ζευγάρωμα, τη δημιουργία συναισθηματικών δεσμών, τη ρομαντική αγάπη και τη φροντίδα των παιδιών.Η ωκυτοκίνη επίσης μειώνει το στρες, καταπολεμά την κατάθλιψη και αυξάνει την εμπιστοσύνη.

Οι βιολόγοι Μίχο Ναγκασάγουα και Τακεφούμι Κικουσούι του πανεπιστημίου Αζούμπα ανέλυσαν δείγματα ούρων από ιδιοκτήτες σκύλων πριν και μετά το παιγνίδι με το σκύλο τους (το οποίο βιντεοσκόπησαν) και διαπίστωσαν ότι είχαν αυξημένα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης – τόσο πιο πολύ, όσο περισσότερη ώρα είχαν κοιτάξει το σκύλο τους στα μάτια.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αύξηση της ωκυτοκίνης μπορεί να εξηγήσει γιατί το παιγνίδι με τον αγαπημένο σκύλο μπορεί να φτιάξει τη διάθεση κάποιου, να μειώσει το άγχος και την κατάθλιψή του.

Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η ωκυτοκίνη έπαιξε ρόλο στην εξημέρωση των σκύλων (από τους λύκους), που έκαναν οι άνθρωποι πριν περίπου 15.000 χρόνια. Η σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Hormones and Behaviour” (Ορμόνες και Συμπεριφορά).

Πηγή: www.healthyliving.gr